#1 Hoe wanhopig is de Bibliotheek?

Dat de bibliotheek lijdt niet alleen onder de effecten van de populistische politiek maar ook aan haar eigen irrelevantie is de constatering van Marcel Möring in zijn artikel ‘Gamen doe je maar thuis’ in De Groene Amsterdammer.  Hierin beweert  Möring dat de bibliotheek  wanhopig is en van gekkigheid niet meer weet hoe zij het publiek binnen kan krijgen. Als voorbeeld geeft hij de game middagen in de Amsterdamse bibliotheek of de Twitter workshops in de bieb Assen. Volgens Möring moet de bibliotheek, om te kunnen overleven, terug naar de kern: studie en collectie.

Voor een gedeelte geef ik Möring gelijk. De Bibliotheek dient zich te houden aan haar opdracht:  ‘het bieden van open toegangspoort tot kennis, die een essentiële voorwaarde schept voor levenslang leren, onafhankelijke besluitvorming en culturele ontwikkeling van individuen en groeperingen’ Maar wat  Möring in zijn betoog uit het oog verliest is dat de 21e eeuw vraagt om andere middelen om deze edele opdracht uit te voeren.

Die middelen van de bibliotheek zijn 'al enige tijd krakkemikkig en sleets', zegt hoogleraar Bibliotheekwetenschap Frank Huysmans .  Jarenlang was het voldoende om een boekenkast te vullen en neer te zetten in de bibliotheek. Maar wie tegenwoordig iets wil weten, vindt zijn informatie met Google. En als we een boek of film zoeken, dan is het vaak aantrekkelijker om  via Amazon, Bol of iTunes te bestellen.

De conclusie dat de bibliotheek uit wanhoop en verwarring een game event of een twitter workshop organiseert is niet juist.  Deze activiteiten zijn  nodig voor het  ‘mediawijs maken’ van een breed publiek.  En spelen is niet  ‘just fun’ maar is ook contacten leggen met onbekenden en van elkaar leren. Pas geleden zijn er gesprekken gestart tussen Seats2Meet en verschillende openbare bibliotheken om tot een 'Bieb2Meet' te komen: een plek waar bibliotheekbezoekers elkaar ontmoeten, van elkaar leren en elkaar inspireren.

Enter de bieb en play!